Mijn vriend gaat al sinds hij 8 jaar oud was elk jaar op wintersportvakantie met zijn familie. Toen ik twee jaar geleden in de familie kwam, was het dus direct duidelijk dat ook ik aan de wintersport ‘moest’. Maar ik had nog nooit geskied. Op de eerste skivakantie vorig jaar, en daarvoor een paar keer in een skihal, had ik al wat kunnen oefenen. En vorige week was het dus tijd voor mijn tweede skivakantie. Ik was natuurlijk nog niet direct klaar voor een blauwe piste met de meer geoefende skiërs in onze groep. Dus ik heb ervoor gekozen deze keer elke dag op les te gaan.
Een veelbelovende start
De eerste dag ging het eigenlijk heel goed met lessen. Bij het ‘voor-skiën’ wilde de leraar mij al indelen bij een groep die naar de blauwe piste zou gaan. Ik voelde mijzelf daar nog niet zeker genoeg voor. Dus heb ik de eerste dag geoefend op de kinderwei, samen met nog zes andere leerlingen. Dat heeft me echt goed gedaan. Eerst even de techniek opfrissen en weer wennen aan het gevoel van skiën.
Op de tweede dag was ik dus wel klaar voor een blauwe piste. De eerste piste die we deden ging ook eigenlijk heel goed. Ik ben geen één keer gevallen en heb de hele weg eigenlijk wel het gevoel gehad dat ik goed controle had over mijn ski’s.
Of toch een beetje ‘stroef’?
Toen we echter voor de tweede blauwe piste naar de andere kant van de berg gingen met een stoeltjeslift bleek dat ik bij de start op deze piste nauwelijks vooruit kwam. Er was geen beweging in de ski’s te krijgen. Logisch want de wax laag was er helemaal af. Na de ski’s schoongemaakt te hebben, ging het eigenlijk wel beter, maar ik ben wel een aantal keer gevallen. Op zich natuurlijk niets bijzonders als beginner. Dus ik had nog wel vertrouwen dat ik het kon.
Skiën met net gewaxte ski’s
Na de les hebben we mijn ski’s weggebracht voor onderhoud. Zodat ik ze de volgende ochtend weer zo goed als nieuw zou kunnen ophalen. Maar gaandeweg de dag begon ik me steeds meer te realiseren dat dit waarschijnlijk ook betekende dat mijn gewaxte ski’s morgen veel sneller zouden gaan en ik dus ook minder controle zou hebben.
Met deze gedachtes tussen mijn oren ben ik de derde lesdag gestart. En dat bleek geen goede basis. We starten op de blauwe piste die ik de vorige dag nog prima deed en het leek juist helemaal niet meer te gaan. Ik was erg bang. Na een paar keer vallen, hebben we besloten dat het beter was om even terug te gaan naar de kinderwei.
Daar heb ik weer flink geoefend om weer even goed de techniek onder de knie te krijgen en het gevoel te hebben dat ik de ski’s weer onder controle heb.
Op de vierde dag hadden we een rustdag genomen. Het regende namelijk de hele dag, waardoor skiën ook niet echt prettig zou zijn. We zijn een dagje naar Innsbruck geweest, waarover je in een andere post op dit blog meer leest.
Frisse start
De dag erna ben ik wel weer vol goede moed aan de lessen begonnen. Nog steeds op de kinderwei om de te oefenen op de techniek. Aan het eind van deze ochtend merkte ik echt dat mijn zelfvertrouwen op de ski’s weer begon terug te komen. Ik wilde zelfs weer wat sneller skiën dan de andere mensen in mijn klasje, dus dat was een goed teken haha.
Een fijne afsluiter
Op de vijfde en laatste dag was het dan ook tijd om weer wat blauwe pistes te gaan doen. Eerst nog een paar rondjes op de kinderwei en daarna zijn we naar de pistes gegaan. Dit ging eigenlijk best goed. Ik moet me nog wel heel erg bewust blijven van wat ik in welke volgorde moet doen en dat ik niet naar de bergkant ga hangen in een bocht. Maar als ik daarop let, gaat het allemaal prima.
Ik ben heel blij dat ik de skivakantie heb kunnen afsluiten met een succesvolle dag en een aantal blauwe pistes. Dat is voor mij toch een flinke stap vooruit ten opzichte van de vorige skivakantie. Volgend jaar ga ik zeker weer lessen nemen om nog wat zekerder en meer ontspannen op de ski’s te staan. En dan kan het natuurlijk alleen maar nog beter gaan.